திராவிட இயக்க நூற்றாண்டு நினைவலைகள்

இன்று நீதிக்கட்சியின் நூற்றாண்டு விழா ஆரம்பம்... "தென்னிதிய நல உரிமை சங்கம்" என்று துவங்கப்பட்டு, நடேச முதலியார், பிட்டி தியாகராய செட்டியார் மற்றும் T.M. நாயர் ஆகிய மும்மூர்த்திகளால் வழிநடத்தபட்டு "ஜஸ்டிஸ் பார்டி - நீதி கட்சி" என்று 1916 முதல் செயல்பட்டது... 

அன்றைய சென்னை மாகாணத்தில் (திருவிதாங்கூர், மைசூர், புதுக்கோட்டை சமஸ்தானங்கள் மற்றும் ஹைதராபாத் நிஜாம் பகுதிகள் நீங்கலான முழு தெனிந்தியா) ஆட்சியை பிடித்து,  ஒரு குறிப்பிட்ட பிரிவினர் மற்றவர்களை அடிமைகளாக நடத்திக்கொண்டிருந்த நிலையை மாற்றி எல்லா மக்களும் நலமுடன் வாழ்ந்திட வழிவகுத்த வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவ சட்டம், கோவில் பணத்தை கொள்ளை போவதிலிருந்து காத்த அறநிலைய சட்டம், ஆங்கில மருத்துவக்கல்விக்கு சமஸ்கிருதம் படித்திருக்க வேண்டும் என்ற விதிமுறையை நீக்கியது போன்ற எண்ணற்ற பல முற்போக்கு நடவடிக்கைகளை எடுத்தது..

நீதி கட்சியின் (ஜஸ்டிஸ் பார்டி) சாதனைகள்...

நீதிக்கட்சித் தலைவர் சர். பிட்டி. தியாகராயர், சென்னை மாநகர மேயராக இருந்தபோதுதான் முதன் முதலாக பள்ளிகளில் மதிய உணவுத் திட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது, கட்டாய ஆரம்பக் கல்வியும், பார்வையற்றோர் பள்ளியும், பிச்சைக்காரர் மறுவாழ்வு இல்லமும் உருவாக்கப்பட்டது.

1921 ஆம் ஆண்டு முதன்முதலாக பெண்களுக்கு வாக்குரிமை வழங்கிட சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் நிறைவேற்றியது நீதிக்கட்சி அரசு. 1922 ஆம் ஆண்டு வேலை வாய்ப்பில் மட்டுமின்றி பதவி உயர்விலும் வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவத்தை இடஒதுக்கீட்டை கடைபிடிக்க வேண்டுமென நீதிக்கட்சி அரசு ஆணை பிறப்பித்தது.

ஒவ்வொரு அரசுத் துறையிலும் அந்தந்த துறைகள் மூலமாகவே வேலைக்கு ஆட்கள் நியமிக்கப்பட்டு வந்தனர். இதைப் பயன்படுத்தி ஏராளமான வேலைகளுக்கு பார்ப்பனர்களே நியமிக்கப்பட்டு வந்தார்கள். இதை மாற்றிட நீதிக்கட்சித் தலைவர் டாக்டர் சி.நடேசனார் அயராது உழைத்தார். அதன் விளைவாக 1922 ஆம் ஆண்டு நீதிக்கட்சி ஆட்சியில் “ஸ்டாப் செலக்ஷன் போர்டு” ஏற்படுத்தப்பட்டது.

மருத்துவ பட்டப் படிப்பில் சேர சமஸ்கிருதம் கட்டாயம் தெரிய வேண்டும் என்று இருந்த நிலையை மாற்றியது நீதிகட்சி அரசு. ஆதி திராவிடர், தாழ்த்தப்பட்டோர் பொதுத் தெருவிலும் எல்லாத் தெருவிலும் நடந்து போகலாம் என்று முதன்முதலில் அதற்காகவே தனியாக ஒரு ஆணை பிறப்பித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

கோயில்களின் வருமானத்தை குடும்பத்தோடு கொள்ளை அடித்து வந்த பார்ப்பனக் கொள்ளையை முறியடிக்க இந்துக் கோயில்களை வரைமுறைப் படுத்த இந்து அறநிலையத் துறையை உருவாக்கியது நீதிக்கட்சி அரசு.

ஒரு சாதியின் ஆதிக்கத்தில் இருந்து கோயில் சொத்துக்களை காப்பாற்ற இந்து அற நிலையத் துறையை உருவாக்கியது நீதிக்கட்சி அரசு. பார்ப்பனர்களின் கடும் எதிர்ப்புக்கிடையே நீதிக் கட்சியின் முதலமைச்சர் பனகல் அரசர் பெரும் முயற்சி எடுத்து 1925 இல் இத்துறையை உருவாக்கினார்.

இந்தியாவிலேயே தாழ்த்தப்பட்டோருக்காக தனியாக அமைச்சகத்தை முதன்முதலில் அமைத்தது பனகல் அரசர் தலைமையிலான நீதிக்கட்சி அரசு.

ஒரத்த நாடு, ராஜமாடம் போன்ற இடங்களில் இருந்த தர்மச் சத்திரங்களில் பார்ப்பனர்களுக்கு மட்டுமே சாப்பாடு என்ற முறையை மாற்றியவர் தஞ்சை மாவட்ட மன்றத் தலைவராக இருந்த நீதிக் கட்சியின் தலைவர்களில் ஒருவரான சர் ஏ.டி.பன்னீர் செல்வம்.

1935 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாட்டில் பேருந்துகளில் “பஞ்சமருக்கு இடமில்லை” என்று எழுதியதோடு டிக்கெட்டுகளிலும் அவ்வாறே அச்சிட்டு இருந்தனர். நீதிக்கட்சித் தலைவர்களில் ஒருவரும் இராமநாத புரம் மாவட்ட ஆட்சிக் குழுத் தலைவருமான டபுள்யூ.பி.ஏ. சவுந்தரபாண்டியன் அதை ஒழித்தார்.

நீதிக்கட்சித் தலைவர்களில் ஒருவரும் அறங்காவல் குழு தாலுகா போர்டு தலைவருமான எ.ஸ்.ராமச்சந்திரன் சேர்வை தனது பதவிக் காலத்தில் “இனி இந்தக் கையால் ஒரு பார்ப்பனருக்குக்கூட வேலை கொடுக்க மாட்டேன்” என்று பகிரங்கமாக மேடையிலேயே அறிவித்தார்.

குறிப்பிட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்களை கோவில்களுக்கு பொட்டுக்கட்டி தேவதாசிகளாக மாற்றும் முறையை ஒழிக்க தேவதாசி ஒழிப்பு மசோதாவை கொண்டு வந்து அம்முறையை முற்றிலும் ஒழித்தது நீதிக்கட்சி அரசு. தேவதாசி ஒழிப்பு மசோதாவை கொண்டுவந்து, அதை சத்தியமூர்த்தி அய்யர் போன்ற பெரிய பார்ப்பனத் தலைவர்களின் கடும் எதிர்ப்பையும் மீறி சட்டமாக மாற்ற பெரும்பாடுபட்டவர் டாக்டர் முத்துலட்சுமி ரெட்டி.

தேவதாசி மசோதா வந்தபோது சட்டத்தை மீறினாலும் மீறுவேனே தவிர சாஸ்திரத்தை மீற மாட்டேன் என்று கூறிய அந்த மசோதாவை எதிர்த்து தேவதாசி முறையை ஆதரித்துப் பேசினார் சத்தியமூர்த்தி அய்யர். “தேவதாசி முறை நீடிக்க வேண்டுமென அய்யர் விரும்பினால் இனிமேல் அவர் இனத்துப் பெண்கள் அதைச் செய்யட்டும்” என்று தந்தை பெரியாரின் கருத்தை டாக்டர் முத்துலட்சுமி ரெட்டி பதிலடியாக கொடுத்தப் பிறகு சத்தியமூர்த்தி அய்யர் வாயை மூடினார்.

கல்லூரிகளில் பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களைச் சேர்க்க குழுக்களை நியமித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

தனியார் பள்ளிகளில் தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர் களை சேர்க்கும் வகையில் சட்டம் இயற்றியது நீதிக்கட்சி அரசு.
தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களுக்கென தனியாக இருந்த பள்ளிகளை மூடி பிற சாதி மாணவர்களுடன் சேர்ந்து பயில வழி வகுத்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களை சேர்த்துக் கொள்ளாத பள்ளிகளுக்கு அரசு நிதி உதவி தரப்பட மாட்டாது என அறிவித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் வீடு கட்டிக் கொள்ள புறம்போக்கு நிலங்களை அளித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

கிறிஸ்துவரை கல்லூரி முதல்வர், சட்டமன்றத் தலைவர், பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன் தலைவர், உயர்நீதிமன்ற நீதிபதி, உள்துறை உறுப்பினர் போன்ற பதவிகளில் அமர்த்தியது நீதிக்கட்சி அரசு.

மதுரை மங்கம்மாள் சத்திரத்தில் பார்ப்பனர்களுக்கு என்று தனியாக அறைகள் ஒதுக்கப்பட் டிருந்த முறையை ஒழித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

மாவட்ட நீதிபதிகள் நியமனங்களை சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தின் பிடியிலிருந்து விடுவித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகம், ஆந்திர பல்கலைக்கழகம் ஆகியவற்றை உருவாக்கியது நீதிக்கட்சி அரசு.

துப்புரவு வகுப்பினர், தோடர்கள், கோடர்கள், படகர்கள் ஆகியோருக்கு கூட்டுறவுச் சங்கங்களை நீதிக்கட்சி அரசு ஏற்படுத்தியது.

தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர்களுக்குப் பணி உயர்வு, உயர் பதவி நியமனங்கள் நீதிக்கட்சி அரசால் செய்யப்பட்டது.
தாழ்த்தப்பட்டோரின் முன்னேற்றங் கருதி தனி அலுவலர்கள் நியமிக்கப்பட்டதோடு அவர்கள் மேலும் முன்னேற  அதிகாரிகளை லேபர் கமிஷனர்களாக நியமித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

கோவை மாவட்டத்திலுள்ள குறவர், வலையர் ஆகியோரை குற்றப் பரம்பரையில் இருந்து மீட்க சீர்திருத்த நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்ட துடன் அவர்களின் குழந்தைகளுக்கு ஸ்காலர்ஷிப்புகளை அளித்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

ஆதி திராவிடர்களுக்கு நிலங்கள் வழங்கப்பட்டு அதனைப் பயன்படுத்த மூலதனம், பிறசாதியினரிட மிருந்து பாதுகாப்பு, அடமானம் வைக்காமல் இருக்க அறிவுரை இன்னும் பிற தொல்லைகளிலிருந்து மீட்பு என பலவித உதவிகளையும் நீதிக்கட்சி அரசு செய்தது.

ஆதி திராவிடர்களுக்கு விவசாயத்திற்காக நிலங் களை ஒதுக்குகிறபோது, மரங்களின் மதிப்பு அளவு கட்டணத்தை தள்ளுபடி செய்தது நீதிக்கட்சி அரசு.

நிலத்தில் கட்டிடத்தைக் கட்டிக் கொண்டு நில வாடகை செலுத்துவோருக்கு வாடகைதாரர் குடியிருப்புச் சட்டத்தை நீதிக்கட்சி அரசு கொண்டு வந்தது. இச்சட்டப்படி நில உரிமையாளர்களால் அப்புறப்படுத்தப்படுவோம் என்னும் பயம் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு நீங்கியது.

கள்ளர் சமுதாய முன்னேற்றத்திற்காக தனியாக லேபர் கமிஷன் நியமிக்கப்பட்டு, அவர் சில வழி முறைகளை உருவாக்கித் தர ஏற்பாடு செய்யப்பட் டது. தஞ்சை கள்ளர் மகா சங்கத்தின் வேண்டு கோளை ஏற்று ஐந்து பள்ளிகளை தஞ்சை வட்டாரத் தில் திறக்க நீதிக்கட்சி அரசு உ.த்தரவிட்டது.

அரசுப் பள்ளிகளில் வகுப்புரிமை – இட ஒதுக்கீடு நிலைநாட்டப்பட, ஆண்டுதோறும் பொதுப் பணித்துறை அறிக்கை வெளியிட வேண்டுமென நீதிக்கட்சி அரசு அறிவித்தது.

கல்லூரித் தலைவர்களே மாணவர்களைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டிருந்த முறைக்கு நீதிக்கட்சி அரசு தடை விதித்து, ஒவ்வொரு கல்லூரியிலும் மாணவர்களைச் சேர்க்க குழுக்கள் அமைக்கப் பட்டன.

தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பைச் சார்ந்தவர்கள் பொதுப் பாதைகள், பொது இடங்கள், கிணறு, குளம் போன்றவைகளை உபயோகிப்பதை தடுப்பவர்களுக்கு நீதிக்கட்சி அரசு அபராதம் விதித்து ஆணை பிறப்பித்தது.

தலைமைச் செயலகம் பார்ப்பனர்களின் ஏகபோக சொத்தாக இருந்ததை புள்ளி விவரங்களோடு சட்டமன்றத்தில் வெளிப்படுத்தி, “தலைமைச் செயலகத்தில் பணியாற்றும் பார்ப்பனர்களுக்கும் திராவிடர்களுக்கும் ஓரளவிற்காவது சமநிலை உண்டாக அடுத்த மூன்று ஆண்டுகள் பார்ப்பன ரல்லாத சமூகத்தினர் மட்டுமே உத்தியோகங்களுக்கு நியமிக்கப்பட வேண்டும்” என்று தீர்மானம் கொண்டு வந்து, அத்தீர்மானம் நிறைவேற டாக்டர் சி.நடேசனார் முன்னின்றார்.

“பார்ப்பனரல்லாதாருக்கு நியாயமாக கிடைக்க வேண்டிய விகிதாச்சார அளவுக்கு உத்தியோகம் கிடைக்கும் வரையில் இனிமேல் அரசாங்க உத்தியோகங்கள் யாவும் பார்ப்பனரல்லாதாருக்கே கொடுக்கப்பட வேண்டும்” என்ற புரட்சிகரமான தீர்மானம் ஒன்றை 1921, ஆகஸ்டு 5 இல் சட்ட மன்றத்தில் டாக்டர் சி.நடேசனார் கொண்டு வந்தார். பின்னர் நீதிக்கட்சியினர் வேண்டுகோளின்படி தீர்மானத்தைத் திரும்பப் பெற்றார். எல்லா வகுப்பினருக்கும் உத்தியோகத்தில் சமநீதி வழங்கும் வகையில் ஏற்கெனவே ரெவின்யூ துறையில் இருக்கும் நடைமுறையை விரிவுபடுத்தி, எல்லா துறைகளிலும் அதைக் கடைபிடிக்குமாறு செப்டம்பர் 16 இல் ஓர் ஆணையை நீதிக்கட்சி அரசாங்கம் பிறப்பித்தது. நீதிக்கட்சி ஆட்சியின் முதல் வகுப்புரிமை வழங்கும் ஆணை இதுவே ஆகும். பார்ப்பனரல்லாதாருக்கு அரசுப் பணியில் நுழைய ஓர் உத்திரவாதம் அளிக்கும் வகையில் அமைந்த முதல் அரசாணையான இது பார்ப்பன அதிகார வர்க்கத்தால் சரிவர அமுல்படுத்தப்படவில்லை.

நீதிக்கட்சியின், பனகல் அரசர் அமைச்சரவை, 1922 மார்ச் 25 இல் “பஞ்சமர், பறையர்” என்ற சொற் களை நீக்கி, ஆதி திராவிடர் என்றே இனி அழைக்க வேண்டும் என்று சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் நிறை வேற்றி, அதனை அமுல்படுத்தியது. வேலை வாய்ப் போடு அன்றி பதவி உயர்விலும் வகுப்புவாரி பிரதி நிதித்துவம் கடைபிடிக்கப்பட வேண்டும் என்ற ஓர் ஆணையை நீதிக்கட்சி ஆட்சி ஆகஸ்டு 15 இல் வெளி யிட்டது. (M.R.O. Public Ordinary Service G.O.No.658 Dated 15.8.22 )  இதுவே நீதிக்கட்சி ஆட்சியின் இரண்டாவது வகுப்புரிமை ஆணையாகும்.

--- பெரியார் தளம் உதவியுடன் (periyarthalam)

மக்களை நோக்கி ஒரு நெடும்பயணம்

மக்களை நேரடியாக சந்திக்கிற தனது "நமக்கு நாமே " பயணத்தின் மூன்றாவது கட்டத்தை நேற்று வெற்றிகரமாக நிறைவு செய்திருக்கிறார் திரு. ஸ்டாலின். சென்னை நீங்கலாக தமிழ்நாடு முழுவதும் பத்தாயிரம் கிலோமீட்டர்களுக்கு மேல் அவர் இந்த குறுகிய காலத்தில்  இதுவரை பயணித்திருக்கிறார் என்பது,  எனக்குத்தெரிந்து கடந்த இருபத்தைந்து ஆண்டுகளில் தமிழ்நாட்டில் எந்த அரசியல் தலைவரும் செய்யாத ஒரு சாதனை.

ஏன் ஸ்டாலினின் இந்த பயணம் பெரிதும் பேசப்படுகிறது?  அவர் இதற்கு முன்னால் மக்களை சந்தித்ததில்லையா என்றால்,  இல்லை அவர் தொடர்ந்து மக்களை சந்திக்கிற ஒரு அரசியல்வாதியாகத்தான் இருந்து வருகிறார்.  ஸ்டாலின் என்ற பெயரைக்கேட்டவுடன் முதலில் என் மனக்கண்ணில் எழுகிற பிம்பம் எதுவென்றால்,  பதினாறு வருடங்களுக்கு முன்பாக ஒரு பெருமழைக்கால சென்னையில்,  ரெயின் கோட் அணிந்து,  பேண்ட்டை முட்டி வரை மடித்துவிட்டுக்கொண்டு தேங்கிய தண்ணீரில் நின்று கொண்டிருந்த அன்றைய சென்னை மேயர்  ஸ்டாலினின் அந்த உருவம் தான். அப்போதுதான் என் வாழ் நாளில் ஒரு அரசியல் தலைவரை மிக அருகில் வைத்து பார்க்கிற சந்தர்ப்பம் எனக்கு வாய்த்தது. அதன் பிறகு எத்தனையோ முறை அவரை நேரில் பார்த்திருந்தாலும் அந்த சம்பவமே எனக்கு அவருடைய அடையாளமாக மாறிப்போனது.

தான் துணை முதல்வராக இருந்த காலத்தில் காலையில் வாக்கிங் செல்லும்போது மக்கள் அவரை சந்திப்பது சென்னைவாசிகள் பரவலாக அறிந்த செய்தி.  ஸ்டாலின் மக்களை சந்திக்க செல்கிறார் என்று சொன்னால்,  "அதான் மாசாமாசம் சந்திக்கிறாரே,  இது என்ன புதுசா ஒரு மக்கள் சந்திப்பு " என்று கொளத்தூர் தொகுதி மக்கள் ஆச்சரியப்பட்டு சொன்னாலும் ஆச்சரியமில்லை. ஏனென்றால் அந்தளவுக்கு தன் தொகுதி மக்களை அவர் சந்தித்திருக்கிறார்.

சரி,  அப்போதெல்லாம் பேசப்படாத அவருடைய மக்கள் சந்திப்பு இப்போது மட்டும் ஏன் அதிகம் பேசப்படுகிறது என்றால்,  அது அவர் தேர்ந்தெடுத்துள்ள உத்தி.  ஒரு அரசியல் தலைவரின் சுற்றுப்பிரயாணம் போல இல்லாமல் மக்கள் தலைவரின் பயணம் போல காட்ட அவர் மிகுந்த மெனக்கெட்டுள்ளார். இந்த பயணத்தில் அவர் எங்குமே கறுப்பு சிவப்பு கரை வேட்டியை பயன்படுத்தவில்லை. தொண்டர்களை விட மக்களை சந்திக்கவே அவர் ஆர்வம் காட்டியிருக்கிறார். இதுவரை வழக்கமாக எந்த சுற்றுப்பிரயாணங்களை மேற்கொண்டபோதும் கூடுதலாக உள்கட்சி விவகாரங்களையும்  பார்ப்பவர் இந்தமுறை அதைத் தவிர்த்திருக்கிறார். மிக அதிக அளவில் பெண்களை சந்தித்திருக்கிறார். எந்த அரசியல் அறிவும் இல்லாத கன்னி வாக்காளர்களை கவருவது அவருடைய திட்டமாக இருக்கலாம்.   "கார்ப்பரேட் கம்பெனி பாணியில் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது,  ஆலன் சொலே பேண்ட் அணிந்து மக்களை சந்திக்கிறார் " என்று விதவிதமாக விமர்சனங்கள் வந்தாலும்,  அவருடைய இந்த பயணம் ஒரு செய்தியை கோடிட்டுக்காட்டியுள்ளது. இனி தமிழ்நாட்டில் அரசியல் செய்ய வேண்டுமென்றால் அதற்கு மக்களை நோக்கி செல்லவேண்டியது என்ற அவசியத்தை அவர் காண்பித்துள்ளார். திட்டங்கள் மட்டும் மக்களை நோக்கி சென்றால் போதாது,  அரசியல்வாதிகளும் மக்களை நோக்கி செல்லவேண்டும் என்ற உண்மையை வெளிச்சமாக்கியிருக்கிறார்.  அவருடைய இந்த புது பாணியிலான உத்தி தேர்தலில் அவருக்கு வெற்றியை தேடித்தருமா இல்லையா என்று கணித்து சொல்வதற்கு நான் ஒன்றும் தேர்தல் ஜோதிடர் அல்ல. ஆனால் இதன் தாக்கம் இனிவரும் எதிர்கால அரசியலில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும். ராஜா,  ராணி போன்ற மேட்டிமைத்தன அரசியல் கண்டிப்பாக மட்டுப்படும்.

சரி,  தமிழ்நாடு முழுவதும் பயணித்து மக்களை சந்திருக்கிறார் ஸ்டாலின்,  இனி அடுத்து என்ன என்றால்,  தேர்தலுக்கு முன்பாக மீண்டும் ஒருமுறை அவர் மக்களை சந்திப்பார். அதுதான் ஸ்டாலின். இதோ,  அவர் தனது மக்களை சந்திக்கும் அடுத்த ஒரு நெடும்பயணத்திற்கு தயாராகிவிட்டார்...!